Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Γυναικολογική και "ύπνος"

Χθες ήταν μια δύσκολη μέρα για μένα από άποψης ταλαιπωρίας. Ήταν μια μέρα που συνδύασα 2 εξετάσεις ώστε να μην έχω επιπλέον ταξίδι Χαλκίδα-Αθήνα.
8 το πρωί ήμουν Αθήνα και σε περίπου ένα τεταρτάκι ήμουν στο Αλεξάνδρα. Το ραντεβού που είχα κλείσει ήταν για τις 10 παρά. Κατά περίεργο τρόπο στα ραντεβού μου στην Αθήνα δεν έχω πρόβλημα στα εισιτήρια. Λες και με το που εμφανίζομαι κάνουν όλοι στην άκρη να διαβώ!!!
Πάω επί της Λαμψάκου που είναι το ιατρείο ηχογραμμάτων του Αλεξάνδρα. Τους έδωσα το παραπεμπτικό που μου έδωσε η γυναικολόγος από το εδώ νοσοκομείο και ήταν απλοί υπέρηχοι κοιλιάς και φυσικά με ρώτησαν γιατί τους ήθελα. Τους εξηγώ λοιπόν πως βασικά θέλω να κάνω μια γυναικολογική για χειρουργείο παχυσαρκίας και τους δείχνω το χαρτί με το πακέτο εξετάσεων που μου είχε δώσει ο χειρουργός του Ευαγγελισμού. Ενδοκολπικό υπέρηχο λοιπόν χρειαζόταν να κάνω.
"Την εξέταση πρέπει να την πληρώσετε. 44 ευρώ. Δεν την καλύπτει το ταμείο σας". Σοκ! Είναι δυνατόν μια ουσιαστική γυναικολογική εξέταση ζωής επί της ουσίας να την πληρώνεις; Ε, ναι... Έτσι τα κατάφερε  ο παρανοϊκός "μπουμπούκος" που εκεί στο ταμείο μου είπαν πως δεν ήταν απόφαση δική του. Του είπα πως πριν 3 χρόνια την εξέταση μου την είχε γράψει γυναικολόγος του ΙΚΑ και ήρθα και την έκανα στο δικό τους νοσοκομείο (Αλεξάνδρα) και δεν πλήρωσα τίποτα. Μιλιά. Τουμπεκί ψιλοκομμένο μιλάμε ο υπάλληλος. Υπάρχουν και κάποιοι φανατικομνημονιακοί υπάλληλοι που υποστηρίζουν τέτοιες αποφάσεις - χαράτσια για την ελληνίδα. Αποτέλεσμα μετά την εξέταση που έκανα; 
2 ινομυώματα, παχύ ενδομήτριο με υποψία πολύποδα που θα πρέπει να γίνει απόξεση.
Αν τυχόν λοιπόν εγώ δεν είχα χρήματα να πληρώσω την εξέταση, πως θα μάθαινα ότι έχω κι άλλο ινομύωμα κι έναν πολύποδα; Θα μου έλεγα το φλιτζάνι; 
Να υπενθυμίσω πως ενώ φέτος έχω κάνει στο εδώ νοσοκομείο 2 ενδοκολπικούς υπέρηχους, το μηχάνημα δεν μπορούσε να δώσει καλή απεικόνιση των εσωτερικών μου γεννητικών οργάνων και γι' αυτό μου πρότειναν να κάνω την εξέταση ή κάπου έξω ή σε νοσοκομείο της Αθήνας. Τελειώνω με το Αλεξάνδρα. Ο "ύπνος" στο Ευγενίδειο ήταν στις 10 το βράδυ. Τι να έκανα τώρα; Απ'τις 10 και μισή το πρωί που είχα τελειώσει εγώ που θα έκοβα βόλτες να περάσουν οι ώρες; Κατ' αρχήν πήγα στο Ευγενίδειο και έδωσα το παρόν. Αυτό το έκανα στην περίπτωση που δεν είχε σημειωθεί η αλλαγή της ημερομηνίας του ραντεβού και να μην πάει 10 η ώρα το βράδυ τους εμφανιστώ και μου πουν "α, δεν είστε για απόψε"! Ήταν οκ όμως το ραντεβού. 

Τι να κάνω; Τι να κάνω; Καφέ ή ό,τι έχει καφείνη βάση οδηγιών του ιατρείου ύπνου δεν έπρεπε να πιω. Πάω στον χώρο καπνιστών του Αλεξάνδρα που είναι έξω απ' το νοσοκομείο. Κάθομαι εκεί καμιά ώρα. Πιάνω το βιβλίο μου και περνάω 2 κεφάλαια. Βαρέθηκα. Έκατσα κι απέναντι απ' την λεωφόρο στο μεγάλο πάρκο που είναι δίπλα απ' το μέγαρο μουσικής, το βουητό της κίνησης μου έσπασε τα νεύρα... Κάνω βόλτα μερικά οικοδομικά τετράγωνα. Τα σανδάλια μου με ειδοποιούσαν πως αν συνέχιζα το περπάτημα θα με περίμεναν φουσκάλες κάτω απ' τις πατούσες. Πάει 12 το μεσημέρι. Αγοράζω μια τυρόπιτα να φάω. Φαρμακείο οι τιμές στα καφε-τυροπιτάδικα που βρίσκονται γύρω στα νοσοκομεία. Τρώω την τυρόπιτα και αποφασίζω να καθίσω στην αίθουσα αναμονής του Ευγενιδείου. Οι υπάλληλοι άρχιζαν να σχολάνε, να χτυπάνε τις κάρτες τους, να εύχονται "καλό σαββατοκύριακο" ο ένας στον άλλο - όλα αυτά σε διαφορετικές ώρες απ'τις 3 μέχρι τις 4,5 το απόγευμα. Κι εγώ εκεί! Σε μια γωνιά της αίθουσας αναμονής να διαβάζω. Να νυστάζω και να προσπαθώ να με κρατάω ξύπνια αφού το βράδυ δεν είχα κοιμηθεί καλά. Πιάνει βροχή!
Με κοίταζαν περίεργα στο τέλος που καθόμουν τόση ώρα εκεί στην αίθουσα. Μόνη μου και να διαβάζω. Σκεφτόμουν πως ίσως να με περνούσαν για άστεγη! Κάνω μια βόλτα να δω την βροχή... μου έκανε εντύπωση που το προσωπικό του Ευγενιδείου είχε βάλει ένα κουτί στην είσοδο για να ρίχνει ο καθένας τον οβολό του μιας και ήταν απλήρωτο. Απ' έξω δε είχαν αναρτήσει πανώ: "ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΠΕΙΝΑΜΕ".

Πάει 7 το απόγευμα. Ανεβαίνω στο χώρο που είναι το ιατρείο ύπνου. Σκέφτηκα πως ήταν προτιμότερο να περιμένω εκεί, παρά να κάθομαι στην αίθουσα αναμονής του ισογείου και να γίνομαι στο τέλος θέαμα! Διαβάζω, διαβάζω, διαβάζω.... Πεινάω. Είχα φάει προηγουμένως κάτι κουλουράκια που είχα μαζί μου, αλλά τι να σου κάνουν; Φαγητό δεν είναι! Κατεβαίνω. Αγοράζω μια ζαμπονοτυρόπιτα. Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν πολύ να το πετάξω το δίευρω. Δεν γινόταν να μείνω νηστική. Τέλος πάντων... Ανεβαίνω επάνω. Διαβάζω, διαβάζω, διαβάζω... Πάει 9μιση σχεδόν. Βγαίνει ο γιατρός του ιατρείου ύπνου και με ρώτησε τι περίμενα. Του είπα και μου απάντησε πως είχα πάει νωρίς! Σιγά το νωρίς στην τελική. Μισή ώρα. Εδώ είχε κι άλλο ραντεβού για ύπνο. Μέχρι να με καλωδιώσει η ώρα περνούσε. Ναι! Μου  είπε να περάσω στο δωμάτιο που θα κοιμόμουν. Υπήρχε ένα κρεββάτι, ένα κομοδίνο κι ένα γραφείο. Απάντησα σε ένα ερωτηματολόγιο που μου έκανε ο γιατρός, έπειτα έστρωσα το κρεββάτι, έβαλα τις πυζάμες μου και ήρθε και με καλωδίωσε. Βασικά δεν με ενόχλησαν τα πατσάκια με τα καλώδια που είχαν μπει στο κεφάλι (πίσω και μέτωπο) και στις κλείδες των ώμων, αλλά άρχισα να νιώθω ενόχληση απ' το καλωδιωμένο "μανταλάκι" που μου είχε βάλει στο μεσαίο δάχτυλο της παλάμης. Ένιωθα πια αργά τα ξημερώματα το χέρι μου σαν πρεισμένο. Αργά τα ξημερώματα ήρθε ένας νεαρός γιατρός και μου έβαλε μάσκα που "έσκαγε" αέρα στα ρουθούνια. Μου την δοκίμασε νωρίτερα ο άλλος γιατρός. Πρέπει να έκανα άπνοιες το βράδυ. Αν και ο ύπνος μου ήταν κάπως ανήσυχος. Όσο και να ήθελα να κοιμηθώ δεν μπορούσα όπως ήθελα. Η μάσκα στο τέλος μου έγινε εμπόδιο. Υπήρχαν στιγμές που ξεγελιόμουν κι άνοιγα να πάρω αέρα απ' το στόμα και ο αέρας της μάσκας παλινδρομούσε και κάπως μου έκοβε την ανάσα. Χτύπησα το κουδούνι και ήρθε ο γιατρός κατά τις 4:30 και μου έβγαλε την μάσκα. Μου είπε πως αν ήθελα μπορούσα να φύγω. Εκεί το μάτι άνοιξε κάπως παραπάνω. Να πάω που απ'τις 5; Του είπα πως δεν είχε τρένο τέτοια ώρα για να φύγω. Κι έτσι έμεινα μια ώρα παραπάνω και κοιμήθηκα κάπως. 5:30 ξύπνησα και χτύπησα το κουδούνι για να έρθει να με  αποσυνδέσει. Ήρθε μάζεψε τα καλώδια, μάζεψα κι εγώ τα σεντόνια μου, ντύθηκα πλύθηκα, ετοιμάστηκα και στο φεύγα ρώτησα πως πήγα. "Θα σας τηλεφωνήσουμε για να έρθετε να πάρετε τα αποτελέσματα". Τι να μου πει το φυντανάκι; Δεν μού 'κοψε να τον ρωτήσω σε ποιό έτος ήταν (το Ευγενίδειο είναι της ιατρικής σχολής και την ημέρα γίνεται πανζουρλισμός από φυντάνια γιατρών)! Πρωί πρωί όμως δεν είχα τέτοια διάθεση η αλήθεια είναι. Ήθελα να γυρίσω σπίτι πλέον. Κι έτσι.. 8:15 το πρωί ήμουν σπίτι, Χαλκίδα.

Ελπίζω το βράδυ να κοιμηθώ φυσιολογικά. Τα μαλλιά μου αν και φρεσκολουσμένα σχεδόν, έχουν πάρει κόλλα απ'τα τσιρότα. Κάνω να ξύσω τον σβέρκο και ξύνω κόλλα! Να δω πόσο θα μου πάρει να φύγουν με το λούσιμο.

Πίσω στο σπίτι και πλέον... Δευτέρα θα πάω για την καλλιέργεια ούρων που μου σύστησε η γυναικολόγος εδώ και την πρώτη Πέμπτη του Ιούλη έχω ραντεβού στο γυναικολογικό του νοσοκομείου (θέλω να πιστεύω πως θα είναι η ίδια εκεί) να της δείξω τις εξετάσεις και να δούμε τι μέλλει γενέσθαι με το "πακέτο" που έχω από κάτω μου!!!

3 σχόλια:

  1. Μεγάλη ταλαιπωρία Μάρσι μου. Αυτή είναι η αλήθεια...

    Όμως... ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΚΟΠΟΙΣ ΚΤΩΝΤΑΙ!!!
    Λίίίίίγη ακόμα υπομονή για τα τρεξίματα με τα διαδικαστικά και, μερά, μπαίνεις στην τελική ευθεία!!!

    Όλα να πάνε κατ' ευχήν!!! :)

    Καλημέρες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρσίτσα μου καλημέρα!!
    Σε έχουμε χάσει... Όλα καλά???

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΥΠΟΜΟΝΗ!