Παιδική λαιμαργία!

Ενώ στην εποχή που ζούμε -δυστυχώς- στην κοινωνία μας υπάρχουν παιδάκια που υποσιτίζονται, υπάρχουν και παιδάκια που τρώνε λαίμαργα οτιδήποτε βρεθεί μπροστά τους! Και πολλά από αυτά είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.

Ήμασταν επίσκεψη χθες βράδυ σε φιλικό ζευγάρι. Και οι δύο γονείς να σημειώσω πως είναι υπέρβαροι, επίσης και το κοριτσάκι τους, με μοναδική εξαίρεση το αγοράκι που είναι λιπόσαρκο! Η μάνα του μου έλεγε πως "Δεν μπορείς να φανταστείς τι κατεβάζει! Αν τον "πιάνανε" όλα όσα τρώει, θα ήταν παχουλός". Είναι όμως ένα υπερκινητικό παιδί και δεν ξέρω αν αυτό δικαιολογεί το ότι δείχνει ένα αγοράκι λιπόσαρκο. Βέβαια τι να τον "πιάσει" απ' όσα τρώει που για πρωτάκι στο δημοτικό, δείχνει τουλάχιστον αγόρι της Πέμπτης τάξης, επειδή έχει πάρει ύψος! Ότι τρώει γίνεται ύψος, σε αντίθεση με την αδερφή του Κωνσταντίνα που το παίρνει σε βάρος!

Ήρθε κάποια στιγμή κι ένα κοριτσάκι για να παίξουν. Όσο έπαιζαν κι ευχαριστιόντουσαν τα παιχνίδια με το να φτιάχνουν τα μαλλιά τους, να φοράνε φο-μπιζού, να χορεύουν μπαλέτο ή να παίζουν κυνήγι... λέει η φίλη μας στην κόρη της "Κωνσταντίνα πάρτε από μία μπανάνα να φάτε".  Η δε μικρή δεν ασχολήθηκε με την επισκέπτρια και τον αδερφό της και να κεράσει μπανάνα, αντιθέτως πήρε μία κι έφαγε η ίδια! Βλέποντας την σχετική αγένεια της μικρής κι ότι ίσως το άλλο κοριτσάκι να είπε πως δεν ήθελε και να μην το πρόσεξα, σκέφτομαι πως μια μπανάνα είναι φρούτο κι ότι πρέπει για παιδάκια 7 χρονών που είναι η Κωνσταντίνα και μιας και ήξερα πως δεν ήταν φανατική φρουτού, χάρηκα που την είδα να απολαμβάνει έστω μια μπανάνα!

Η φίλη μας μετά από ώρα έβγαλε απ'την κατάψυξη να ψήσει τυροπιτάκια να φάνε τα πιτσιρίκια. Αφού ψήθηκαν τους μοίρασε στα πιάτα με εξαίρεση την κόρη της που δεν ήθελε να φάει γιατί είχε περάσει γαστρεντερίτιδα ακριβώς μετά από ένα γεύμα με τυροπιτάκια! Η δε μικρή από μόνη της παίρνει ένα πιάτο με 2 μεγάλα φιλέτα γαλοπούλας φουρνιστά που ήταν σκεσπασμένα στον πάγκο της κουζίνας, κάθεται στο τραπέζι κι αρχίζει να τρώει μόνη της, ενώ τα άλλα 2 πιτσιρίκια είχαν πάρει τα πιάτα τους κι είχαν μπει στο δωμάτιο που έπαιζαν.

Όσο καθόμασταν πήγε μεν το μάτι μου στην υπερβολικά μεγάλη μερίδα που έτρωγε η Κωνσταντίνα και που είχε ανοίξει αρκετές φορές το ψυγείο για να ρίξει από πάνω μπόλικη μαγιονέζα. Λέω στην φίλη μας: 

"Τι κάνει εκεί η κόρη σου;". Δεν την είδα να ανησυχεί, ούτε να σηκωθεί και να της βάλει της μικρής στο πιάτο μαγιονέζα τόση όση πρέπει!

Μου εξήγησε για τον λόγο που δεν έτρωγε τυροπιτάκια και την γαστρεντερίτιδα! Πολύ θα ήθελα να την δω να της κόβει μια τοματοσαλάτα και να δίνει της μικρής μόνο 1 φιλέτο γαλοπούλας με λίγη μαγιονέζα και να κρατήσει μια μερίδα και για τον μικρό της που σίγουρα -παρά τα τυροπιτάκια- αργότερα θα πεινούσε πάλι.

Με ενοχλεί να βλέπω μια τέτοια εικόνα από ένα κοριτσάκι που το έχουν μάθει να τρώει ανεξέλεγκτα. Δεν φταίει αυτό όμως. Είναι θέμα των γονιών του, που του έμαθαν να τρώει έτσι κι όσο μεγαλώνει και βάζει βάρος, το να το χάσει θα μεγαλώνει την δυσκολία ακόμη περισσότερο. Η μάνα δεν το νιώθει κι επιμένει να έχει στο σπίτι όλα εκείνα τα παχυντικά που τσιμπολογούν όλη σχεδόν την ώρα , να τρώνε ένα κυρίως γεύμα το μεσημέρι και το βράδυ απλά τους βάζει ένα ποτήρι γάλα να πιουν και να πάνε για ύπνο και κατά την διάρκεια της μέρας να αφήνει την κόρη της να τρώει όποτε θέλει, όσο θέλει κι ό,τι θέλει. Μεγάλο λάθος, που και οι δύο γονείς δεν προσέχουν το παιδί τώρα που είναι υπέρβαρο το οποίο δεν απέχει πολύ απ'την παχυσαρκία, όπως είναι η εμφάνιση του.

Φεύγοντας -εγώ είχα φέρει μαζί μου χυμό να πίνω μιας και ο καφές δεν επιτρέπεται- είπα στην φίλη μας πως άφηνα το κουτάκι με τον χυμό να τον μοιράσει στα παιδιά. Ειλικρινά, δεν πρόλαβα να πω κουβέντα, η μικρή λες και διακτινίστικε και βρέθηκε στον καναπέ να ανοίγει τον χυμό που είχα αφήσει για να πιει αυτή κι ο αδερφός της! Ξαφνιάστηκα! Τόσο ανεξέλεγκτη η μικρή! 

Τα παιδιά δεν χρειάζονται δίαιτα, χρειάζονται οργανωμένη διατροφή, ώστε να τρώνε σωστά και πλήρως και να μεγαλώνουν χωρίς περιττά κιλά, γεμάτα υγεία.

Στενοχωριέμαι πως θα έρθει η ώρα που η μικρή Κωνσταντίνα θα ρίξει το βάρος στη μάνα της που δεν της πρόσεχε το φαγητό της.

Δεν έκανα κουβέντα για ότι έβλεπα. Εδώ κι ο ίδιος ο πατέρας της φίλης μας όταν το είχε σχολιάσει είχαν παρεξηγηθεί. Εύχομαι μόνο το κοριτσάκι να μην πέσει θύμα μπούλινγκ λόγω του βάρους της, όσο μεγαλώνει και πηγαίνει σχολείο.

Περιγράφω όλο αυτό το χθεσινοβραδινό, για να καταλάβουμε όλοι, πως όλα ξεκινάνε απ'το σπίτι κι απ'το ενδιαφέρον των γονιών. Κι όταν σημειώνω "ενδιαφέρον" δεν αναφέρομαι στις αγκαλιές, τα φιλιά, τα χάδια και τα όμορφα λόγια... αλλά και στο ενδιαφέρον εκείνο του γονιού να μάθει στο παιδί να τρώει σωστά στις σωστές ποσότητες, να μάθει να είναι ευγενικό, να ακούει ακριβώς ότι του ζητάνε οι γονείς, να δείχνει κατανόηση, να είναι συνεργάσιμο. Όχι όπως η μικρή μας φίλη που μπροστά στη θέα του φαγητού "κατεβάζει παρωπίδες" και δεν βλέπει ή ακούει κανέναν άλλο παρά μόνο αυτό που τρώει! Κι είναι κρίμα ένα παιδάκι να έχει τέτοια συμπεριφορά για το φαγητό!