Το φαγητό μετά το χειρουργείο... Χρειάζεται η δίαιτα;

Όπως είχα σημειώσει σε περασμένη ανάρτηση, δεν ήμουν «καλό κορίτσι» γιατί συνεχώς μασουλούσα. Είχε ανοίξει η όρεξη κι άρχισα να τρώω τακτικά διάφορες τροφές και μερικές από αυτές ανθυγιεινές! Είδα τον εαυτό μου να γλιστράει σε μια παγίδα που με το καιρό ίσως να μου έφερνε πίσω μερικά απ’ τα χαμένα κιλά μου. Το «συμμαζέψου Μαρία» με παρότρυνε στο να βγάλω  απ’το ντουλάπι μου το πρόγραμμα διατροφής των πόντων Flex Points και να το βάλω σε εφαρμογή. Όσο κι αν φαίνεται τρελό αυτό που κάνω, θεώρησα πως αφού έχω το καλύτερο εργαλείο (χειρουργείο) στα χέρια μου ήταν στιγμή να το κάνω να δουλέψει μέχρι και τον τελικό στόχο, που αυτός ίσως να είναι και λιγότερο απ’ τα 70 κιλά που θέλω να φθάσω.

Το χειρουργείο μέχρι αυτό το σημείο με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Βρήκα την υγεία μου, αισθάνομαι όμορφα, φοράω παντελόνια πλέον (φούστα έχω να βάλω απ’ το καλοκαίρι). Βάση των στατιστικών για την μίνι γαστρική παράκαμψη, η απώλεια του περιττού βάρους που μπορεί να επιτευχθεί φτάνει το 80%. Αυτό το ποσοστό λοιπόν εγώ το έφτασα κι ο οργανισμός μου αργεί να κάψει επιπλέον λίπος ώστε να φτάσω σε φυσιολογικό βάρος. Αυτό συμβαίνει γιατί το μικρό στομάχι μπορεί να δεχτεί όλες τις τροφές σχεδόν, άρα αρχίζουμε να τρώμε λίγο παραπάνω. Μπορεί να μην μπορείς να φας όσο θα ήθελε το μάτι, όμως μπορείς να τρως κάθε λίγο και λιγάκι! Αυτό το πράγμα άρχισε να συμβαίνει και σε μένα λοιπόν. Ρώτησα και μου είπαν πως είναι φυσιολογικό και πως τυχαίνει σε όλους σχεδόν τους βαριατρικά χειρουργημένους.

Έπιασα τον εαυτό μου να τρώει γλυκά. Όχι ότι μπήκα σε ζαχαροπλαστείο και τα αγόραζα σε κούτες! Απλά τύχαινε να είναι κέρασμα κι αντί εγώ να αρκεστώ σε μερικές κουταλιές έτρωγα όλο το κομμάτι (όχι μεμιάς βέβαια). Το σύνδρομο dumping πλέον με επισκέπτεται όλο και πιο σπάνια, ώστε να πω πως θα με πειράξουν αυτά που τρώω. Η συμπεριφορά μου δεν μου άρεσε καθόλου. Με θυμώνει που η ζυγαριά έχει κολλήσει στο 80,5 και δεν λέει να κατέβει απ’ τα 80. Αν και σήμερα με το πρώτο ανέβασμα τσίμπησε το 79,6 αλλά μάλλον θα μου το δείξει σε επόμενο ζύγισμα! Αυτά τα δύο λοιπόν: το κόλλημα της ζυγαριάς και η συμπεριφορά μου στο φαγητό, με θύμωσαν πολύ.

Αποφάσισα πως το υπόλοιπο 20% που απομένει για να φτάσω σε φυσιολογικό βάρος πρέπει να το σπρώξω εγώ για να φύγει. Το χειρουργείο έκανε την μέγιστη δουλειά του και τώρα είναι η σειρά μου να το βοηθήσω να δουλέψει και πάλι!

Flex Points λοιπόν! Αγαπημένο διατροφικό πρόγραμμα που πριν το χειρουργείο δεν μπορούσα να τηρήσω. Οι μερίδες που απαιτεί το πρόγραμμα ήταν υπερβολικά μικρές και τώρα μου είναι κανονικότατες! Οι συμβουλές που περιλαμβάνει το πρόγραμμα, είναι και διατροφικές συμβουλές που έλαβα με την έξοδο μου απ’ το νοσοκομείο. 

Άρχισα προχτές. Οργανώθηκα και τρώω αυτά που πρέπει στην ώρα τους, στις σωστές μερίδες και κυρίως χωρίς άγχος. Το χειρουργο-εργαλείο δουλεύει θαυμάσια και ταιριάζει πολύ με το Flex Points, κάτι που δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα συνέβαινε.

Να ξεκαθαρίσω κάτι εδώ: φεύγοντας απ’ το νοσοκομείο μετά από χειρουργείο παχυσαρκίας, δίνονται δύο επιλογές ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του καθενός. Ή παρακολουθείσαι από την ομάδα υποστήριξης του ιατρείου παχυσαρκίας του νοσοκομείου (αν διαθέτει τέτοια ομάδα και ιατρείο) που έκανες το χειρουργείο ή (ίσως) πληρώνεις διαιτολόγο που συνεργάζεται ο γιατρός-χειρουργός σου ώστε να μπορέσεις να κάνεις μια πιο οργανωμένη διατροφή. Εγώ διάλεξα την πρώτη επιλογή. Δυστυχώς  διαιτολόγιο ποτέ δεν έχω λάβει και γενικά το μόνο που κάνει ο ίδιος είναι να δίνει γενικές διατροφικές συμβουλές όπως θα έλεγε σε οποιονδήποτε πελάτη του στο γραφείο του. Κι επειδή είναι νέος στην ομάδα το να αποκτήσει εμπειρία απ’ τις περιγραφές των χειρουργημένων θα τον βοηθήσει επαγγελματικά στο μέλλον. 

Απ’την άλλη το να πληρώσω την διαιτολόγο με την οποία συνεργάζεται ο γιατρός μου, μου είναι λιγάκι δύσκολο και κάποιες φορές ασύμφορο. Τα χρήματα δεν είναι πολλά βέβαια, αλλά η οικονομική κρίση δεν σε αφήνει να έχεις πολλές επιλογές παρά μόνο τις άκρως απαραίτητες!

Με το 2ο δεδομένο, έχοντας στα χέρια τις διατροφικές οδηγίες του νοσοκομείου και το Flex Points, τα έβαλα όλα μαζί να δέσουν και να δουλέψουν για μένα!

Μέχρι στιγμής πάει καλά... Καταλάγιασα την λιγούρα μου, τρώω τόσο όσο πρέπει, απ’ όλα, κρατώντας ισορροπία στο τι τρώω καθημερινά, κρατάω «λογαριασμό» καταγράφοντας τα πάντα και χαίρομαι για το χειρουργείο μου για 2η φορά!

Να γράψω λίγα λόγια για το Flex Points. 

Σε αυτό περιλαμβάνονται οι τροφές
με τους πόντους τους!

Είναι πρόγραμμα των γουέιτ γουότσερς. Κάπως πιο λεπτομερές απ’ το αρχικό πρόγραμμα πόντων που στην Αμερική κυκλοφορούσε με την ονομασία Winning Points ενώ σε άλλες χώρες κυκλοφορούσε ως «1,2,3 Success» (όπως και στην χώρα μας), «Pure Points» ή «Turn Around». Κάποιες φίλες του blog έχουν να θυμούνται το Flexi Points (πιο ανανεωμένη έκδοση και πιο... ευέλικτη). Όμως αυτό που εγώ άρχισα είναι κάπως πιο αυστηρό. Δεν περιλαμβάνει απεριόριστα ζυμαρικά και πατάτες και τα φρούτα έχουν πόντους! 

Δεν μπαίνω στην διαδικασία να υπολογίζω τους λεγόμενους κερδισμένους πόντους, γιατί δεν έχω διάθεση για περισσότερη σπαζοκεφαλιά! Θα τρώω αυτά που πρέπει να τρώω στο όριο που μου αναλογεί και δεν θα μπω στην διαδικασία να σκεφτώ  πως «α! από χθες έχω έναν περίσσιο πόντο.. κάτσε να τον φάω σήμερα μην πάει χαμένος»! Όχι... Το πρόγραμμα το προσάρμοσα στα μέτρα τα δικά μου, τα κιλά μου και την όρεξη μου! Όλες οι άλλες λεπτομέρειες... είναι περιττές για την ώρα.

Και στο ερώτημα του τίτλου της ανάρτησης «χρειάζεται η δίαιτα;»! Ναι... έρχεται η ώρα που το καταλαβαίνεις πως πρέπει να οργανώσεις την διατροφή σου για καλό δικό σου και του κόπου που έκανες για να αποκτήσεις το καλύτερο «εργαλείο» που σου έχει δώσει τα μέγιστα! Είναι σαν να σου λέει, «τώρα είναι η σειρά σου να βάλεις  μπρος να χαθούν τα υπόλοιπα περιττά κιλά»!