Η ζάχαρη κι εγώ

Πέρασα ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που η εξάρτησή μου από την ζάχαρη άρχισε να μπερδεύει το μυαλό μου και να αναρωτιέμαι που στο καλό "δουλεύει" το χειρουργείο, όταν η ζάχαρη διαφεντεύει το μυαλό και το σώμα μου!

Πέρασα μια δυνατή φάση ανεξέλεγκτης όρεξης και κυρίως επιθυμίας για γλυκά. Δεν ξέρω αν έχει συμβεί και σε άλλους χειρουργημένους, αλλά σε μένα συνέβη και θα έλεγα ότι ήταν μια πολύ περίεργη φάση.

Ξέφυγα απ' το πρόγραμμα μου χωρίς να το καταλάβω. Ναι η διατροφή ενός χειρουργημένου ανθρώπου είναι αυτή ενός ανθρώπου σε δίαιτα. Εγώ ξέφυγα πάρα πολύ. Ίσως επειδή υποσυνείδητα κυριαρχούσε η σκέψη πως αφού έκανα χειρουργείο γιατί να κάνω δίαιτα, τι μου χρειάζεται; Χρειάζεται όμως μια φυσιολογική διατροφή κι αυτό αρκεί. Χρειάστηκε να  περάσω όμως από αυτό το στάδιο που ποτέ δεν περίμενα πως θα περνούσα.

Γλυκά! Λόγω του χειρουργείου δεν μπορούσα -αλλά και δεν μπορώ- να φάω απ' όλα! Λαχταράω να φάω ένα κομμάτι γαλακτομπούρεκο, αλλά θα αρκεστώ σε ελάχιστο (2-3 πιρουνιές μικρές) γιατί με ενοχλεί το σιρόπι και το φύλλο κρούστας. Αυτά που δεν με ενοχλούν είναι οι αφράτες πάστες με πραλίνα ή κρέμα αμυγδάλου, παγωτά και κυρίως τα μπισκότα... Ένιωθα μια ανεξέλεγκτη ανάγκη πως έπρεπε ο καφές μου τουλάχιστον να συνοδεύεται από κάποια μπισκότα. Ίσως να φταίει και η ηλικία, ίσως το ότι ο οργανισμός μου δεν ξέρει πως να αντιδράσει σε αυτή την απόλυτη διατροφική αλλαγή.

Όμως το γερό σφίξιμο των οικονομικών μας αυτή την περίοδο με έκανε να έρθω στα συγκαλά μου! Με βοήθησε το να σκεφτώ ποιες ήταν οι πιο σωστές επιλογές ώστε να τρώω και πάλι σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος κι όχι σαν χοντρός άνθρωπος και κυρίως να μην έχει κόστος στο ταμείο μας! Έτσι λοιπόν έβαλα στη ζωή μου ξανά το μέλι που το είχα παραμερίσει,  τα λάιτ ζελεδάκια που τα είχα στο ντουλάπι μου ξεχασμένα, τις πολυβιταμίνες που τις είχα κι αυτές παραμερίσει, και άρχισα να διατηρώ τα 2ωρα-3ωρα στα γεύματα (δηλαδή να έχω 3 κυρίως γεύματα και 2-3 ενδιάμεσα σνακ). Τα δε γεύματα μου περιλαμβάνουν όλων των ειδών τα φαγητά, σε ποσότητα ενός με ενάμιση φλιτζανιού (άλλωστε το στομάχι δεν μπορεί να χωρέσει κάτι παραπάνω)  ανάλογα το φαγητό. Όταν έρχεται στο μυαλό η σκέψη της πείνας αμέσως την καλύπτω με φρουτοσαλάτα ή με μια μικρή χούφτα καρύδια με λίγο μέλι.

Έχει περάσει μια εβδομάδα και χαίρομαι που επανήλθα. Σκέφτομαι πως η "ανάγκη" μου για ζάχαρη κάπως θα εξηγείτε ιατρικά (αυτό θα το συζητήσω στο ραντεβού του Σεπτέμβρη στο ιατρείο παχυσαρκίας) αλλά μάλλον παιχνίδι του μυαλού ήταν.

Δεν με αγχώνει η απώλεια πλέον. Αλλά έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου την έννοια να μην πάρω κιλά. Σήμερα η ζυγαριά μου έδειξε πως έχασα μερικά γραμμάρια ακόμη και το χάρηκα.

Ας γράψω ενδεικτικά τι έφαγα χθες:

ΠΡΩΙΝΟ

3  φρυγανιές χωρίς ζάχαρη (είναι μικρές σε μέγεθος, αν είναι απ' τις κανονικές βάζω 2) με μαργαρίνη λάιτ, μέλι και κανέλλα (που τη λατρεύω)

1 πολυβιταμίνη

ΔΕΚΑΤΙΑΝΟ

1 φραπέ μέτριο με ασπαρτάμη και λίγο γάλα εβαπορέ λάιτ (ο καφές είναι ντεκαφεινέ με λίγο ανακαταμένο απ' τον κανονικό, ο κανονικός μου φέρνει ταραχή)

ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ

Λίγες πατάτες τηγανιτές με 2 αυγά τηγανιτά μάτια

Λίγη χωριάτικη σαλάτα

1 μικρή γωνία ψωμί

ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΕΤΑ

1 φέτα καρπούζι

ΑΠΟΓΕΥΜΑ
1 μπωλ ζελέ λάιτ ανανά

Φραπεδάκι όπως στο δεκατιανό

ΒΡΑΔΙΝΟ

1 πιατάκι χωριάτικη σαλάτα

1 φετούλα ψωμί

ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΕΤΑ

1 φέτα καρπούζι

Και εννοείτε ... νερό... Πολύ νερό λόγω ζέστης. Τουλάχιστον 2 λίτρα τα κατεβάζω πλέον!

Τώρα αν τυχόν ξανάχω κρούσμα "υπογλυκαιμικό", τρώω λίγο πριν τον απογευματινό καφέ μου, ένα πιατάκι γλυκό του κουταλιού στραγγισμένο απ' το σιρόπι του. Και είμαι καλά!

Ελπίζω πια να είναι έτσι οι μέρες μου... εγκεφαλικά ήρεμες!