Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Είμαι ένα ψέμα!

Τελικά δεν την παλεύω με τίποτε! Όλο υποσχέσεις είμαι και τελικά δεν κάνω τίποτε. Πέρασε μια εβδομάδα τρώγοντας πολύ και βάζοντας κάποια γραμμάρια επάνω μου. Η συνείδηση μου χτυπά καμπανάκια, το υποσυνείδητο μου βάζει τρικλοποδιά και η κλιμακτήριος μου κάνει τα νεύρα κρόσια, αλλά δεν ξεσπάω. Δεν μου φταίει κανείς, να πληρώνει του οργανισμού μου τα κέφια!
Διατροφικά πάτωσα. Μια εβδομάδα φλέξι, μετά υγιεινή, μετά φλεξ... Κουραφέξαλα! Το σίγουρο είναι ότι όλες οι δίαιτες δουλεύουν, όσο υπάρχει οργάνωση και θέληση. Εμένα η θέληση είναι προς αναζήτηση. Χαμένη στο διάστημα ένα πράγμα!
Το βράδυ έβγαλα να ρίξω μια ματιά στην "Διατροφική Νοημοσύνη" του Ε. Ζουμπανέα, για να ακολουθήσω τις απλές συμβουλές που δίνει και ήταν σαν να κρατούσα στα χέρια 20κιλο αλτήρα. Δεν ξέρω γιατί αισθανόμουν τόσο πολύ βαρύ το βιβλίο. Το άφησα στην άκρη και κατέβασα το μαξιλάρι μου να κοιμηθώ. Σήμερα το πρωί το ξαναπήρα στα χέρια και διάβασα λίγα πράγματα. Ναι τα κατάφερα τελικά. Και είπα πως πρέπει να βάλω σε μια τάξη την διατροφή μου ώστε να τρώω φυσιολογικά σαν άνθρωπος και σε σταθερές ώρες.
Είχα διαβάσει πως πρέπει την διατροφή μας εμείς οι παχουλοί να την βλέπουμε σαν μια θεραπεία, σαν την αντιβίωση που έχει συγκεκριμένες ώρες να την πάρεις. Πρέπει να θεραπευτεί αυτό το κομμάτι που λέγεται βουλιμία, ώστε να δούμε έπειτα και το θέμα της απώλειας κιλών. 
Εκείνη η συμβουλή που φωνάζουν ορισμένοι διαιτολόγοι για μικρά αλλά τακτικά γεύματα πρέπει να την κοιτάξω.
Στο βιβλίο προτείνει να τρώμε μικρογεύματα μαζί με τα κυρίως, ανά 3 ώρες. Όχι 4 ώρες, αλλά 3. Στις 4 ώρες το στομάχι αρχίζει να διαμαρτύρεται κι εμείς αυτή την διαμαρτυρία πρέπει να την προλάβουμε.
Αμέσως το μυαλό μου πήγε στον ανηψιό μου που τις πρώτες μέρες της ζωής του είχε σταθερά 3ωρα γεύματα. Μάλιστα 5' να περνούσαν απ'το 3ωρο ο μικρός άρχιζε την γκρίνια! Αυτά τα μπεμπικίστικα τρίωρα μήπως αξίζουν την προσοχή μας; :-/
Έχω απ' το πρωί που σημειώνω ώρες, γεύματα και αντιδράσεις. Δεν μου είναι εύκολο να σημειώνω τις αντιδράσεις μου, αλλά διαπίστωσα πως μετά από 1 ώρα αφού φάω ένα σνακ, νιώθω λιγούρα. Πίνω νερό, σταματάει η λιγούρα κι επανέρχεται μετά από κανά μισάωρο. Ή το στομάχι μου παίζει με το μυαλό μου ή το μυαλό μου τα'χει μπερδεμένα!

Γράφω στο ντοσιέ μου τα πάντα και κρατάω ωράριο. Έβαλα στην θέση τους όσα βιβλία και διατροφές είχα βγάλει. Αυτό κι αν ήταν ένα ξαλάφρωμα! Μαγείρεψα κανονικά την φασολάδα μου και έχω 3 γεύματα ακόμη μέχρι το βράδυ που θα πάω για ύπνο. 

Α! Έμαθα και τα νέα της Βούλας. Έχασε 20 κιλά συνολικά. Ένα κομμάτι παστίτσιο λέει, κάνει 1,5 ώρα να το φάει, διαφορετικά αν βιαστεί παλινδρομεί το φαγητό και το φτύνει. Έμαθα πως βιάζεται να κάνει κοιλιοπλαστική. Ακόμη δεν έφτασε στα κιλά που θα σταθεροποιηθεί ο οργανισμός της και η παλιά μου φίλη θεωρεί πως έγινε "τουίγκι" και θέλει να μαζέψει τα περίσσια. Έχεις δρόμο ακόμη Βούλα μου, μην βιάζεσαι! Απόλαυσε το ταξίδι αυτό και θα έρθει και η ώρα του "κόψε-ράψε"!


post signature

2 σχόλια:

  1. Κρίνοντας από μένα, είναι μέρες που κρατάω την διατροφή μου με φαγητά χαμηλά σε λιπαρά, θέλοντας να φάω λιγότερες θερμίδες από αυτές που καταναλώνω ημερησίως και πηγαίνω ποδηλατάδα, περπατάω και πίνω πολύ νερό. Ζυγίζομαι μετά από 4εις μέρες να δω τι έκανα και είμαι -2 κιλά. Και ξαφνικά κάτι μαγικό συμβαίνει!!! Με πιάνει μετακατοχικό σύνδρομο και πάω στο Lidl και αγοράζω ψωμιά και λουκούμια και τα τρώω και το βράδυ ξεσκίζω ένα ολόκληρο παριζάκι γαλοπούλας με μπακέτα και τυριά και ΝΑ ΣΟΥ +2 κιλά μέσα σε 6 ώρες!! Είμαι ή δεν είμαι τέλειος?? :P Και μετά νοιώθω τύψεις και άάααντε πάλι από την αρχη... Για καλή μου τύχη στις 10 Μαρτίου παρουσιάζομαι στρατό οπότε εκεί ελπίζω να μην μου τύχει κανένα τέτοιο σύνδρομο! Πάλι καλά που έχουν πρόγραμμα εκεί γιατί με βλέπω μπαλόνι που φουσκώνει και ξεφουσκώνει :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ Μάρσι μου! Όλοι όσοι αντιμετωπίζουμε θέμα κιλών έχουμε πολλά τέτοια κείμενα είτε γραμμένα είτε στις σκέψεις. Το κλειδί είναι αυτό που είπες. Οργάνωση και θέληση. Και θα συμπληρώσω επιμονή και υπομονή. Η επιμονή δεν είναι εύκολο (ιδίως όταν η ψυχολογία μας πιάνει πάτο) αλλά δεν είναι ακατόρθωτη. Τα κιλά μας επηρεάζουν την ψυχολογία μας. Βάζουμε στόχο να πετύχουμε το αντιθετο. Φτιάχνουμε την ψυχολογία μας και βελτιώνουμε τα κιλά μας. Αυτο που είδες με τον πιτσιρίκο το είχα διαπιστώσει και εγώ με την μικρή. Οτι η απάντηση είναι όχι τόσο στα 3ωρα και το είδος των τροφών αλλά πιο μέσα. Τι θα έδινες σε ενα παιδί να φάει; Θα του έδινες αναψυκτικά για παράδειγμα; Οχι βέβαια. Σκέψου τι θα έδινες και ακολούθα το ίδιο. Αλλά όπως ξέρεις ούτε αυτό έπιασε. Μόνο σαν γνώση. Το διάστημα που μεσολαβεί σε έναν ενήλικα είναι 3-5 ώρες. Το μυαλό είναι το παν. Το κλικ γίνεται εκεί που βαρέθηκες να νιώθεις ανάλογα με το τι τρως. Είναι δεσμευτικό, μας αφαιρεί χαρές που λίγο πολύ τις έχουμε αποδεχθεί ότι δεν είναι για τους παχύσαρκους κτλ. Μια λύση είναι να επιλέγεις τροφες που έχουν την λιγότερη επεξεργασία. Σκέψου κάτι που δεν σου κάνει καλό και απλά πες δεν θέλω να το ξαναφάω. Οχι γιατί δεν μπορώ αλλά γιατί δεν θέλω!!! Αλλά να το νιώσεις (πχ αναψυκτικά, έτοιμους χυμούς κτλ). Οταν κατι γίνεται γιατι δεν το θέλουμε και όχι γιατι απαγορεύεται τότε μόνο πιάνει. Μια σπουδαία κουβέντα που άκουσα πρόσφατα είναι ότι οι δίαιτες (ή η απώλεια των κιλών) δεν έχουν διάρκεια. Γιατί το μυαλό και το σώμα δεν μπορεί να κρατήσει για καιρό κάτι που δεν μπορεί να γίνει βίωμα! Πχ το να τρως μονο σουπες δεν θα πιασει γιατί πόσο καιρό θα αντέξεις να τρως μόνο σουπες; Δες όλους όσους έχουν αδυνατίσει. Τι λενε; Τι ακολούθησαν; Αυτά τα απλά βήματα που όλοι ξέρουμε αλλά ποτέ δεν τα έχουμε πάρει σοβαρά. Σωστές επιλογές, να το βγάλεις απο το μυαλό σου, και να κλείνεις τα αυτιά σε όλες αυτά τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα. Ξέρουμε τι είναι ισορροπημένη διατροφή. Η εφαρμογή μας λείπει. Και εγώ μετά απο ένα μήνα αλλαγών, σε μια τέτοια φάση είμαι σαν την δική σου και θέλω να τραβήξω τα μαλλιά μου. Μήπως τελικά μόνοι μας σαμποταρουμε τον εαυτό μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΥΠΟΜΟΝΗ!