Για μένα

Με λένε Μαρία, είμαι 53 ετών, νοικοκυρά και σύζυγος, με πτυχίο διετούς νοσοκόμας, άνεργης όμως. Άνεργης γιατί για να διοριστείς σε νοσοκομείο χρειάζεται να έχεις κι ένα βύσμα. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή αναρωτήθηκα μα γιατί τελικά εγώ δεν διορίστηκα σε νοσοκομείο, ενώ άλλοι νοσοκόμοι - νοσηλευτές τα καταφέρνουν; Διότι πολύ απλά την εποχή που τελείωσα την σχολή και περίμενα πότε θα βγει προκήρυξη μέσω νομαρχιών, ξεπήδησε ο ΑΣΕΠ και έτσι αν είχα μια σχετικά καλή πιθανότητα διορισμού, με τον ΑΣΕΠ έπεσε στα πατώματα! Οπότε λοιπόν για να μην ξεχάσω όσα με είχαν μάθει απασχολήθηκα για 2 χρόνια σαν αποκλειστική νοσοκόμα στο νοσοκομείο της πόλης μου κι έπειτα επί 12 συναπτά έτη στον ιδιωτικό τομέα (σε ξενώνα). Σε περιβάλλον συναδελφικό που αλλού δεν βρήκα και φυσικά καθαρά στον τομέα μου, ως νοσοκόμα. Η απασχόλησή μου είχε να κάνει με την φροντίδα ψυχικά ασθενών, τόσο στην ατομική τους υγιεινή όσο και στην χορήγηση των φαρμάκων τους. Στάθηκα τυχερή γιατί γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους που στον τομέα τους ήταν άξιοι επιστήμονες. Το δε περιβάλλον κάθε άλλο παρά αυστηρά επαγγελματικό έδειχνε. Ήταν φιλικό κι άκρως οικογενειακό. Οι ασθενείς μας είχαν συνδέσει σαν να ήμασταν οι δικοί τους συγγενείς. Ηλικιωμένοι άνθρωποι, αλλά ο καθένας τους με δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα που πολλές φορές ήταν σαν είχες να κάνεις με μικρά παιδιά!
Απολύθηκα απ'την εργασία μου, γιατί ήδη είχαν αρχίσει οι μειώσεις προσωπικού. Όταν καρατομείτε η κεφαλή μιας ομάδας μετά από υπουργική απόφαση, από κει και πέρα ο κάθε επιστημονικός υπεύθυνος που ερχόταν αναλάμβανε το δύσκολο έργο της απόλυσης, γιατί τα κονδύλια μειώνονταν και δεν μπορούσαν να καλύψουν τρέχοντα έξοδα. Δυστυχώς από το υπουργείο Υγείας τότε δεν έλεγαν να καταλάβουν πως όλες αυτές οι "καρατομήσεις" επηρέαζαν αρνητικά τις ζωές των ασθενών. Τέλος πάντων, έδιωξαν κι εμένα κι έδιωξαν κι άλλους και δεν ξέρω τώρα τι γίνεται εκεί. Έριξα μαύρη πέτρα.
Ταυτόχρονα γνώρισα τον Κώστα. Ιντερνετικός έρωτας. "Μεγάλα παιδιά" ήμασταν του ξηγήθηκα και μου ξηγήθηκε, συναντηθήκαμε μια φορά, δύο φορές ώσπου απ' τις πολλές φορές είπαμε να παντρευτούμε γιατί το Χαλκίδα - Πάτρα είχε κι ένα κόστος στην τελική!
Με αγάπησε για το θεϊκό παρουσιαστικό μου και το δαιμόνιο μυαλό μου!!!  Γίναμε κώλος και βρακί κι εδώ κι αρκετά χρόνια έγγαμου βίου βαδίζουμε παρέα με όσα προβλήματα  έρχονται, με δυσκολίες, με γκρίνιες κλπ κλπ.. Συνεχίζουμε και είμαστε μαζί γιατί μάθαμε να ανεχόμαστε ο ένας τα χούγια του άλλου κι άλλωστε  που να βρεις καλύτερο σύζυγο; Δυστυχώς ο Θεούλης δεν μας χάρισε παιδάκια (απέκτησα ανίψια όμως)!
Το δε "θεϊκό παρουσιαστικό" μου είναι εκ γενετής. Το θέμα είναι ότι επειδή έτρωγα τα πάντα, δεν ήξεραν να μου δίνουν μικρότερες μερίδες  ώστε αργότερα να μην παιδεύομαι με τα κιλά μου. Βραχνάς μεγάλος κι άλυτος σχεδόν.
Πήγα το '90 στο bodyline το διαφήμιζαν η Γιουλάκη, η Ανουσάκη, ο Παπαμιχαήλ και επηρεάστηκα. Μπήκα στο γραφείο τους κι άρχισα δίαιτα από περιέργεια. Αδυνατίστε τρώγοντας, διαφήμιζαν άλλωστε.  Τότε στην πόλη μου δεν είχε εξελιχθεί το bodyline σε αυτό που μάθαμε αργότερα (μηχανήματα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες).Έχασα περίπου 28 κιλά (μπήκα 92 και έφυγα στα 64 κιλά γιατί έληξε και το συμβόλαιο μου, μιας και στην πορεία τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες είχαν καταφτάσει). Ωραία η αίσθηση της αδυνατισμένης, αλλά πολύ πρωτόγνωρη. Οι φίλοι ενθουσιασμένοι κι όσοι με είχαν στο φτύσιμο με είχαν εξιδανικεύσει! 
Προκύπτει η σχολή, το ξενύχτι της αποκλειστικής, διάφορα προσωπικά  σκαμπανεβάσματα και τα κιλά σιγά σιγά ξαναμπήκαν και μαζί στριμώχτηκαν και κάποια που δεν περίμενα πως θα μου κατσικώνονταν!
Από τότε είμαι στο "θέλω να αδυνατίσω, θέλω να ξαναπάω στα 64, σήμερα αρχίζω δίαιτα" και δώστου διαιτολόγοι και δώστου γυμναστήρια.
Με εκνεύριζε η στέρηση πλέον. Με κούραζε να τρώω εγώ διαφορετικά απ' τους άλλους. Να βλέπω παστίτσιο κι εγώ να πρέπει να τρώω κάτι νερόβραστο ή ψητό με αλάδωτη σαλάτα και ψωμί που έπρεπε αυστηρά να μην ξεπερνά τα 30 γρ.. Ε! Πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος μια τέτοια διατροφή; Υγιεινή μεν, να σου εξαφανίζει την κυτταρίτιδα, να σου κάνει την κοιλιά πλάκα, αλλά το στομάχι να παίζει ντραμς!!!
Κι έφτασα στο 0.
Μεγάλωσα. Πέρασα κι από εμμηνόπαυση.
Αφού ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ αποφάσισα να μου δώσω ένα τελευταίο εργαλείο που θα με βοηθούσε να χάσω όλα αυτά τα κιλά που με ταλαιπωρούσαν. Έκανα χειρουργείο παχυσαρκίας στις 13-2-2015.
4 Φεβρουαρίου είναι τα πρώτα μου γενέθλια και 13 Φεβρουαρίου τα δεύτερα!
Ήδη πολλά περιττά κιλά χάθηκαν! Πάνω από 80%. Έφτασα τα 70 περίπου κιλά και ξανά επιθυμία μου είναι να τα ξαναφτάσω, γιατί η όρεξη από ένα σημείο και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ανοίγει και τρως απ' τα απαγορευμένα που κατεβαίνουν πολύ πιο εύκολα από αυτά που πρέπει.
Πάντως σημασία έχει το γεγονός πως η ζωή μου άλλαξε, η υγεία αποκαταστάθηκε και δεν θέλω κάτι άλλο. Ή μάλλον θέλω... δεν θέλω να φτάσω σε εκείνα τα κιλά τα προ χειρουργείου. Με τίποτε!

Αυτά για μένα. Ευλόγησον!

1 σχόλιο:

  1. Ε, λοιπόν φίλη Μαρία πολύ χαίρομαι που έπεσα τυχαία πάνω στο blog σου και γνωριστήκαμε! Πόσο σε νιώθω με όσα λες δεν μπορείς να φανταστείς!
    Εύχομαι από καρδιάς όλα να γίνουν όπως τα σχεδιάζεις και τα ονειρεύεσαι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΥΠΟΜΟΝΗ!